سجع در ادبیات فارسی به معنای آوردن دو کلمه یا عبارت است که در آخر آنها حروف یا آواهای مشابهی وجود دارد.
سجع به عنوان یک آرایه ادبی، به ویژه در نثر مسجع، به کار میرود و باعث ایجاد موسیقی و زیبایی در کلام میشود.
سجع میتواند به دو نوع تقسیم شود: سجع متوازی و سجع متوازن.
- سجع متوازی: دو کلمه یا عبارت که در آخر آنها حروف یا آواهای مشابهی وجود دارد.
- سجع متوازن: دو کلمه یا عبارت که علاوه بر سجع، از نظر وزنی نیز با هم برابر هستند.
استفاده از سجع در شعر و نثر فارسی، به ویژه در دورههای اولیه ادبیات فارسی، بسیار رایج بوده است.
