آرایه‌های ادبی و واج‌آرایی در شعر فارسی
در علوم و فنون ادبی، آرایه‌های ادبی نقش مهمی در زیبایی و تأثیرگذاری شعر دارند. یکی از این آرایه‌ها، واج‌آرایی است.
واج‌آرایی به تکرار متوالی یا مکرر واج‌ها (صداها) در یک بیت یا عبارت گفته می‌شود که باعث ایجاد موسیقی و آهنگین شدن کلام می‌گردد.
- تکرار واج‌های واک‌دار (همخوان‌ها) مثل «س، ش، م، ل»
- تکرار مصوت‌ها (واکه‌ها) مثل «آ، ا، او، ای»
این تکنیک به شاعر کمک می‌کند تا با ایجاد موسیقی دلنشین، بر تأثیرگذاری شعر بیفزاید.
مثال: در بیت «لب خندان تو چون غنچه، دل می‌برد ز من / جان می‌دهد به لب جانان، جانان من» واج‌آرایی «ن» و «ل» و «م» به چشم می‌خورد.
آرایه‌های دیگری مانند جناس، تشبیه و استعاره نیز در کنار واج‌آرایی به کار می‌روند تا شعر را غنی‌تر کنند.
