سجع و اهمیت نوع نوشتاری در آن
سجع به معنای آوردن کلماتی است که در آخر آنها حروف یا آواهای مشابهی وجود دارد. در سجع، نوع نوشتاری کلمات تا حدی اهمیت دارد؛ زیرا سجع معمولاً بر اساس آوای کلمات سنجیده می‌شود، نه صرفاً شکل نوشتاری آنها.
در متون ادبی فارسی، سجع بیشتر بر اساس هماهنگی آوایی کلمات در نظر گرفته می‌شود. بنابراین، اگر دو کلمه از نظر آوایی در آخرشان مشابهت داشته باشند، می‌توانند سجع داشته باشند، حتی اگر از نظر نوشتاری کمی متفاوت باشند.
- مثلاً در کلماتی مانند «دانش» و «جانش»، اگرچه شکل نوشتاری متفاوتی دارند، اما آوای آخر آنها («ش») مشابه است و می‌توانند سجع محسوب شوند.
- در مقابل، اگر دو کلمه فقط از نظر نوشتاری مشابه باشند ولی آوای آنها متفاوت باشد، معمولاً سجع محسوب نمی‌شوند.
پس می‌توان نتیجه گرفت که در سجع، آوای کلمات اهمیت بیشتری نسبت به شکل نوشتاری آنها دارد.
