پایداری ایزوتوپ‌ها و مفهوم پرتوزایی
ایزوتوپ‌ها اتم‌هایی از یک عنصر هستند که عدد اتمی یکسان ولی عدد جرمی متفاوت دارند. پایداری ایزوتوپ‌ها به این بستگی دارد که هسته آن‌ها چقدر پایدار است.
وقتی می‌گوییم پایداری یک ایزوتوپ کم است، به این معنی است که هسته آن تمایل دارد به حالت پایدارتری برسد. اما این به معنای پرتوزا بودن آن نیست. پرتوزایی به معنای گسیل پرتوهای رادیواکتیو است.
در مورد لیتیم، هر دو ایزوتوپ اصلی آن، لیتیم-۶ و لیتیم-۷، پایدار هستند و پرتوزا نیستند. وقتی گفته می‌شود که پایداری یکی بیشتر است، منظور این است که یکی از ایزوتوپ‌ها نسبت به دیگری از نظر هسته‌ای پایدارتر است.
- لیتیم-۷ پایدارتر است زیرا هسته آن نسبت به لیتیم-۶ پایداری بیشتری دارد.
- لیتیم-۶ نیز پایدار است ولی نسبت به لیتیم-۷ کم پایدارتر است.
پایداری بیشتر به معنای انرژی بستگی هسته‌ای بیشتر و تمایل کمتر به انجام واکنش‌های هسته‌ای است.
یادآوری ایمنی: در بحث پرتوزایی و ایزوتوپ‌ها، رعایت نکات ایمنی در آزمایشگاه‌ها و پرهیز از تماس با مواد پرتوزا ضروری است.
