این بیتها از یک شعر فارسی هستند که به ستایش خداوند و آفرینش انسان میپردازند.
راهنمایی کوتاه: این شعر درباره آفرینش انسان و جهان توسط خداوند است.
- «به نام آنکه جان و فکرت آموخت» به این اشاره دارد که خدا به انسان جان و خرد بخشیده است.
- «چراغ دل به نور جان برافروخت» یعنی خدا دل انسان را به نور جان روشن کرده است.
- «ز فضلش هر دو عالم گشت روشن» نشان میدهد که جهان به واسطه بخشش و رحمت خدا روشن شده است.
- «ز فضلش خاک آدم گشت گلشن» یعنی خاک انسان به واسطه بخشش خدا به باغی پر از گل تبدیل شده است.
گامبهگام:
۱) شعر را با دقت بخوانید و کلمات کلیدی را شناسایی کنید.
۲) معنی هر بیت را جداگانه بررسی کنید.
۳) ارتباط بین بیتها و مفهوم کلی شعر را درک کنید.
پاسخ نهایی: این شعر به ستایش آفرینش انسان و جهان توسط خداوند میپردازد.
مثال مشابه: سایر اشعار فارسی که به ستایش خداوند و آفرینش میپردازند.
اگر میخواهی بیشتر یاد بگیری: میتوانی سایر اشعار مربوط به آفرینش و ستایش خداوند را مطالعه کنی.
