مثنی به واژهای گفته میشود که نشاندهندهٔ دو چیز یا دو نفر باشد.
در زبان عربی، مثنی شکل خاصی از کلمه است که برای اشاره به دو فرد یا دو چیز به کار میرود.
گامبهگام:
- ۱) برای ساختن مثنی، به انتهای کلمهٔ مفرد، «انِ» اضافه میکنیم. مثلاً: کتاب (مفرد) -> کتابانِ (مثنی)
- ۲) اگر کلمهٔ مفرد، به «ی» یا «و» یا «ا» ختم شده باشد، ابتدا «ی» یا «و» یا «ا» را حذف کرده سپس «انِ» اضافه میکنیم.
- ۳) در حالت مرفوع (نهادی)، «انِ» به کار میرود؛ در حالت منصوب و مجرور، «ینِ» به کار میرود.
پاسخ نهایی: مثنی شکل دستوری کلمه است که برای اشاره به دو فرد یا دو چیز به کار میرود و با افزودن «انِ» یا «ینِ» به آخر کلمهٔ مفرد ساخته میشود.
مثال مشابه: طالب (مفرد) -> طالبانِ (مثنی در حالت مرفوع) یا طالبینِ (مثنی در حالت منصوب یا مجرور)
