پاسخ سوال درک کنايه ها در اشعار فارسي هفتم
کنايه يک نوع آرايه ادبي است که در آن، معناي غيرمستقيم يک کلمه يا عبارت مورد استفاده قرار مي گيرد. در ادامه به بررسي کنايه هاي به کار رفته در بيت و عبارت هاي داده شده مي پردازيم.
- الف) "مکن دورم زنزديکان درگاه به راه آور مرا کافتادم از راه"
کنايه: "افتادن از راه"
مفهوم: کنايه از گمراه شدن و منحرف شدن است. در اين بيت، شاعر مي گويد که من از راه درست منحرف شده ام، پس مرا به راه درست هدايت کن.
- ب) "به اندازه خودت ثواب برده اي ديگر نوبت آنهايي است که بچه هايشان را الي پنبه خوابانده اند"
کنايه: "بچه ها را الي پنبه خواباندن"
مفهوم: کنايه از راحت و آسوده بودن است. در اين عبارت، اشاره شده است که تو تا حد زيادي از راحت و آسايش بهره برده اي و حالا نوبت ديگران است که از اين آسايش بهره مند شوند.
یادآوری آموزشی: برای درک بهتر کنايه ها، بايد به معاني مختلف کلمات و عبارات توجه کرد و آنها را در متن مورد بررسي قرار داد.
