در یکی از نبردها، جنگجویی که از امام علی (ع) شکست خورده بود به صورت او آب دهان انداخت. امام علی (ع) نبرد با او را رها کرد، کمی آرامش گرفت و سپس به سراغ او بازگشت. از او پرسیدند این کار برای چه بود؟ گفت برای آن که کاری که می کنم، نه از سرِ خشم، بلکه برای رضای خدا باشد.

 از امام صادق (ع) نقل شده است که «با همسایه‌ات خوش رفتاری کن تا مسلمان راستین باشی.»

 چون خدا خیر بنده‌ای را خواهد او را نسبت به دنیا بی‌رغبت و نسبت به دین دانشمند کند و به دنیا بینایش سازد و به هر که این خصلت ها داده شود، خیر دنیا و آخرت داده شده است.

 گروهی خدای متعال را از ترس عبادت کنند و این عبادت بردگان است، گروهی خدای متعال را به طمع ثواب عبادت کنند و این عبادت مزدوران است، دسته ای خدای متعال را برای دوستیش عبادت کنند و این عبادت آزادگان و بهترین عبادت است.

آیا هرگز سوار کشتی شده‏ای که آسیب ببیند و گمان کنی کار تمام است، ولی در قلب خود احساس می‌کردی که موجودی هست که اگر بخواهد می‏تواند تو را نجات دهد؟ او، همان خداوند توانا است.

مَثَل اهل بیت من در میان شما کشتی نوح است، هر کس به این کشتی داخل شود نجات می‌یابد، و هر کس جا بماند، غرق می‌شود.

اگر شما سوار کشتی بشوید و کشتی به وسط دریا برسد و سمت دیگر کشتی سوراخ شود و آب به درون کشتی برسد شما چه می‌کنید؟آیا جلوی آب را می‌گیرید و یا چون آب سمت شما نیست رهایش می‌کنید؟

اگر می‌خواهی گستردگی حکمت آفریدگار و کوتاهی و ناچیزیِ دانش آدمیان را بدانی، در آن‌چه در دریاهاست اندیشه کن، گونه‌های بی‌شمار که سودمندی آن‌ها شناخته نمی‌شود، مگر به‌تدریج که به آن‌ها پی‌می‌برند.