فعل امر و نهی در عربی دهم انسانی
در زبان عربی، دو نوع فعل بسیار مهم وجود دارد: فعل امر و فعل نهی.
فعل امر:
فعل امر به معنای دستور دادن یا درخواست انجام کاری است. برای ساختن فعل امر، از باب‌های مختلف افعال ثلاثی مجرد و مزید استفاده می‌شود.
- برای ساختن فعل امر از صیغه‌های مضارع استفاده می‌شود.
- حرف «ت» یا «ی» یا «ن» یا «أ» که ابتدای فعل مضارع است، به ترتیب به «اِ» یا «لِ» یا «لِ» یا «لِ» تبدیل می‌شود.
- در صیغه‌های مخاطب، «اِ» به کار می‌رود؛ مثلاً: تَذهَبُ -> اِذهَبْ
- در صیغه‌های غایب و متکلم، «لِ» به کار می‌رود؛ مثلاً: یَذهَبُ -> لِیَذهَبْ
فعل نهی:
فعل نهی به معنای منع کردن یا بازداشتن از انجام کاری است.
- برای ساختن فعل نهی، کافی است که قبل از فعل مضارع، «لا» بیاوریم.
- مثلاً: تَذهَبُ -> لا تَذهَبْ
مثال:
- فعل امر: اُکتُبْ (بنویس)
- فعل نهی: لا تَکتُبْ (ننویس)
یادآوری ایمنی: در استفاده از افعال امر و نهی دقت کنید تا دستورات و ممنوعیت‌ها به درستی منتقل شوند.
